Yavaş şehirlerde kentsel kimlik

Abstract

Hızla büyüyen, kalabalıklaşan, içinde barındırdığı insanlara hizmet etmek adına yapılaşmaya devam eden şehirler, küreselleşme vasıtasıyla tek tipleşmeye başlayarak özgünlüklerini, kimliksel özelliklerini kaybetmekte; gün geçtikçe daha doğadan kopuk ve yapay koşullar sunmaktadır. Özellikle Türkiye'deki belediyecilik anlayışının rant odaklı oluşu göz önünde bulundurulduğunda, nasıl bir çözüm önerisi getirilebileceği de çıkmaza girmektedir. Yavaş hareketi, özellikle son yıllarda oluşmuş ve benimsenerek yayılmış bir anti-kavramdır. Günümüzün hızlı, küresel, tüketim odaklı yaşam biçiminin olumsuz getirilerinden arınabilmek adına, eleştirel bir yaklaşımla, modern kalıpları değiştirebilecek potansiyeli olan toplumsal bir harekettir. İtalya'da ortaya çıkan ve tüm dünyaya yayılmaya başlayan yavaş şehir oluşumu da yavaş hareketinin kentlerdeki ayağıdır; Cittaslow Birliği'nin belirlediği 59 kriter ile her geçen gün yeni üyelere ulaşarak yayılmakta, hız çağının insanlarına ve bu girdabın içindeki kentlere “yavaşla, sakince ilerle„ çağrısı yapmaktadır. Türkiyeʼde şu an 8 adet üye yavaş şehir bulunmaktadır. Orta ölçekli bir Ege kenti olan Seferihisarʼın, ilk yavaş kent olma sürecinde, toplumsal, ekonomik, kültürel ve mekansal boyutlarıyla kent kimliğinin korunması yolundaki deneyimi, diğer kentlere model olması açısından değerlendirilmelidir. Anahtar Kelimeler: Yavaş şehir, cittaslow, sakin kent, küreselleşme, kent kimliği, kimliğin sürekliliği Sayfa Adedi: 88 Tez Yöneticisi: Yard. Doç. Dr. Dilek Erden Erbey