Özet
Bu çalışma, hızlı kentleşme süreci ve devlet tarafından geliştirilen konut politikaları
çerçevesinde, siyaset ve planlama pratiği arasındaki bağ üzerinde yoğunlaşarak, Türkiye’de
özellikle 1950’li yıllar sonrası konut politikalarını ve konut sunumu biçimlerini incelemektedir.
Konut sunumunun siyasal bir araç haline gelen ekonomik boyutu, arz ve talepte yarattığı
dengesizliklerin nasıl bir sorun halini aldığı irdelenmektedir. Planlamaya konu olan konuta
yönelik geliştirilen politikalarda ve yapılan yasal ve kurumsal değişikliklerin detaylandırıldığı
tez, Devlet ve konut sunumu ilişkisinin değişimini vurgulayacak retrospektif bakışı da ortaya
koymaktadır. Böylelikle, konut sorununun dünden bugüne sosyal ve ekonomik boyutlarının
ortaya konması hedeflenmektedir.
Tez, Devletin kurumlar, yasalar, seçim politikaları ve imar afları dolayımıyla konut piyasasında
bugün ne gibi ortamların yaratılmasına olanak tanındığının tartışılmasını sağlamaktadır. Bu
bağlamda tez, konut politikalarının, Devlet’in konut gereksinimini karşılama yeterliliği ve konut
sunum modellerinin 1980 sonrası sosyal ve ekonomik değişimler ekseninde, kent mekanının
serbest piyasanın ve küresel ekonominin gereklerine uygun olarak yeniden düzenlenmesine
yönelik uygulamalarla beraber anlaşılması gerektiğini, konut sektöründe görev alan kurum,
kuruluşlara ilişkin yapılanmaların da bu yönde şekillendiğini iddia etmektedir.
Anahtar Kelimeler : Devlet, Konut Politikaları, Kalkınma Planları, TOKİ