Claude Debussy’nin "piyano etüdlerinin" incelenmesi

Abstract

Claude Achille Debussy (22 Ağustos 1862- 25 Mart 1918), 19. yüzyılda Fransa'da ortaya çıkan Empresyonizm ve Sembolizm akımlarının estetik kaygılarını müziğe taşıyan en önemli bestecilerdendir. Müzikte Romantik Dönem'den beri süregelen Alman üslubunun Avrupa'daki egemenliğine karşın, Debussy Fransız müziğinin özgünlüğüne kavuşması adına yeni arayışlar içinde olmuştur. Eserlerinin yapı ve armonik dili bakımından kabul görmüş kurallardan ayrıştığı henüz öğrencilik yıllarında görülmektedir. Sembolist şiir ve empresyonist resimlere olan düşkünlüğü, Uzak Doğu müziğiyle tanışması müzik dilini şekillendirmesinde etkili olmuştur. Armonik yapıda kullandığı modlar, diziler, işlevlerinden bağımsız oluşturduğu tını kümeleri ve polifonik yapılar müzik dilinin ayırt edici özelliklerindendir. Debussy'nin bestecilik hayatının merkezinde piyano yer almaktadır. Debussy piyano yazısında virtüöziteden çok atmosfere önem vermiş; dolayısıyla tını ve renk üzerinde çaba harcamıştır. Piyano yazısı hayatının son yıllarında tamamen olgunluğa erişmiş ve doruk noktasına ulaşmıştır. Bu çalışmada Debussy'nin bestecilik hayatının son döneminde yazdığı 12 piyano etüdündeki armonik yapı, ritim, melodi, tını ve renk kümeleri incelenmiştir. Tını ve renk zenginliğinin yanında son derece virtüözite gerektiren bu etütler, etüt janrının geleneklerinden sıyrılıp farklı bir noktaya ulaşmıştır.