Özet
Sanat tarihi boyunca portrenin Hans Holbein, Rembrandt Harmenszoon van Rijn ve
Lucian Freud tarafından ele alınış biçimleri ve benzerlikleri incelenmiştir. Bu sanatçıların
portre anlayışları desen, açık-koyu ve renk olmak üzere üç ana unsur üzerine kuruludur.
Farklı yüzyıllarda yaşamış olmalarına rağmen portredeki uygulama esasları göz önünde
bulundurulduğunda birbirlerinin devamı niteliğindedir. Holbein naturalist desen anlayışıyla
kuzey sanatının detaycı tasvir geleneği koşutunda yer alır. Rönesansın çizgisel üslubunun
portre dalında ulaştığı seviyeyi ortaya koyar. Barok dönem sanatçılarından Rembrandt’ın
portre ve otoportreleri olgun bir iç dolgunluğa ve yetkinliğe sahiptir. Işık ve gölgeyi
kullanma yöntemi portrelerine birinci dereceden özgünlük getiren elemandır. Lucian Freud
da geleneğe bağlı kalarak portrelerini oluşturmuştur. Portrelerinde tensellik olgusuna
odaklanarak kişilerin karakteristik özelliklerine psikolojik bir boyut kazandırmıştır.
ANAHTAR KELİMELER: Rönesans, Barok, Portre, Naturalist, Desen, Psikolojik