Abstract
Osmanlı Tezhib Sanatında yeni bir çığır açan Saz üslûbu, XVI. y.y. dan itibaren son dönemine kadar etkisini büyük ölçüde koruyabilmiştir. Serbest kompozisyon kurmaya elverişli olan bu sanat üslûbu, sanatçıya bu özgürlüğü tanıması nedeniyle süsleme sanatında önemli bir yer aldı. Bazen, birbirine saygı duyan iki insanın veya birbirlerine sevgi besleyen iki sevgilinin sarılması gibi sarmal olarak gördüğümüz akıcı yaprak motifleri, bazen ise iki düşmanın kendilerini yaraladıkları gibi birbirini delip geçen hançer şeklindeki yaprak düzenlemeleri bu üslûbun çekiciliğini arttırmaktadır. Saz üslûbunun doğuş döneminde ilk olarak mürekkeple çizilmiş olan bu resimler daha sonraları açık renkte seçilmiş kâğıtlar üzerine renklerin açık tonlamaları kullanılarak da çizilmişlerdir. Bakıldığında insana çeşitli duygular veren bu üslûbun yapıtları son döneme doğru daha da natürel (gerçekçi) bir şekilde karşımıza çıkar. Bu çalışmaların karakteristik özellikleri, benim bu üslûp üzerinde çalışmama vesile olmuştur. ANAHTAR KELİMELER: Osmanlı, Saz yolu, Üslûp, Tezhib, Motif.