Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Açık Bilim, Sanat Arşivi

Açık Bilim, Sanat Arşivi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi tarafından doğrudan ve dolaylı olarak yayınlanan; kitap, makale, tez, bildiri, rapor gibi tüm akademik kaynakları uluslararası standartlarda dijital ortamda depolar, Üniversitenin akademik performansını izlemeye aracılık eder, kaynakları uzun süreli saklar ve yayınların etkisini artırmak için telif haklarına uygun olarak Açık Erişime sunar.

MSGSÜ'de Ara
Gelişmiş Arama

Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorTarcan, Hülya
dc.contributor.authorUrgun, Burcu Aktaş
dc.date.accessioned2022-06-20T20:37:44Z
dc.date.available2022-06-20T20:37:44Z
dc.date.issued2008
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/20.500.14124/3111
dc.descriptionTez (Sanatta Yeterlilik) -- Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2008.en_US
dc.descriptionKaynakça var.en_US
dc.description.abstractBu çalışmada Ludwig van Beethoven'ın (1770-1827) üçüncü ve son dönem yapıtları genel bir bakışla ele alınmış ve bu dönemin anıtsal yapıtlarından olan piyano sonatları incelenmiştir. Bestecinin form, armoni ve piyano çalma sanatı açılarında gerçekleştirdiği yenilikler, hem teknik hem de felsefi bir bakışla açıklanmaya çalışılmıştır. Beethoven'ın müzik tarihindeki yeri, her zaman tartışmalara yol açmış eskiyle yeninin tam ortasında bir dönüm noktasıdır. Fransız Devrimi'nin topluma getirdiği "özgürlük, eşitlik, kardeşlik" ilkeleri etkisinde kalarak yapıtlarında klasisizmi doruğa eriştirir ve romantizmin kapısını aralar. Besteci otuz iki piyano sonatını yaratırken, birinci döneminde kişisel form anlayışını yapılandırır, ikinci döneminde yaratıları nesnelden öznele, giderek daha yoğun bir geçiş sergiler, üçüncü döneminde ise birinci ve ikinci dönemindeki birikimi özümseyerek tınılar ve tematik hücrelerin temel unsurlar olduğu bir doruğa ulaşır. Bu dönemde sağırlığın da neden olduğu kesin bir içe kapanma ve Beethoven'ın kendine özgü bir çeşit mistisizme yönelişine tanıklık ederiz. Son beş sonatı Beethoven'ın yer yer sağırlığını da duyumsatarak (op.106 ve Op.111 ses dengesizlikleri) bestecinin fizyolojik yetersizliği ile psikolojik güçlülüğünün iç içe geçerek harmanlandığı bir ortam oluşturur. Tınılarla oynarken kendi form ilkelerini de esneten sanatçı bu son dönem başyapıtlarıyla, preromantik ve romantik bestecilere bilgi ve ilham kaynağı olmuştur. ANAHTAR KELİMELER: Form, Sonat, Klasisizm, Romantizm, Tınılar.en_US
dc.format.mediumIII, 104 y. : nota ; 29 sm.en_US
dc.language.isoturen_US
dc.publisherMimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsüen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.subjectFormen_US
dc.subjectSonaten_US
dc.subjectKlasisizmen_US
dc.subjectRomantizmen_US
dc.subjectBeethovenen_US
dc.titleBeethoven son sonatlar op.101 - op.111 sonat formunda kırılmaen_US
dc.typeartThesisen_US
dc.departmentEnstitüler, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Müzik Anasanat Dalı Piyano Programıen_US
dc.institutionauthorUrgun, Burcu Aktaşen_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US
dc.identifier.demirbas0048531en_US
dc.identifier.yrd3A23D6E1-3176-46E5-9D2F-6903C8DBD932en_US


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster