"EN SESSİZ ZAMAN" OLARAK NIETZSCHE’NİN ZERDÜŞT İLE YÜZLEŞME ÂNI

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Friedrich Wilhelm Nietzsche’nin İşte Böyle Dedi Zerdüşt [Also sprach Zarathustra] kitabındaki “En Sessiz Zaman” [“Die stillste Stunde”] başlıklı bölümü çözümlemektir. Bunun için ilk olarak birinci kitabın son bölümü “Armağan Eden Erdem Üzerine”den [“Von der schenkenden Tugend”] yararlanılacaktır. Zerdüşt’ün bir öğretmen olmadığı ve onun asıl görevinin öğretmek olmadığı açıklanacaktır. İkinci olarak, “En Sessiz Zaman” bölümünün genel hatları çizilecektir. Üçüncü olarak, ‘en sessiz zaman’ın on bir konuşması ele alınacaktır. Bu bölüm, metnin ortasında yer alan ve metnin asıl temalarından biri olan bengi dönüşün ortaya çıkışından önceki bölümdür. Ezoterik yapısı bu bölümü anlamayı zorlaştırmaktadır. Ancak bu bölüm, metnin tamamının anlaşılması için anahtar bölümlerden biridir. Burada ‘en sessiz zaman’ın sesi olarak on bir kere işitilen sesin Nietzsche olduğu ileri sürülecektir. Nietzsche, Zerdüşt’ün yanına yani metne kendi sesini sözcüklerle eklemektedir ve metne müdahale etmektedir. Böylece Nietzsche, okur ile metin arasında duran Zerdüşt’ün anlaşılması için kritik noktaları gösterebilmektedir. Ayrıca metindeki zaman teması üzerine kullandığı sembolik işaretleri de burada sunmaktadır.