Notre-Dame ve Hayal Gücü: Gargoyle

Abstract

Mimari bir eleman olarak Gargoyle, çatıda biriken suları tahliye etmek için kullanılan çörtendirki yağmur suyu sırtındaki oluktan akarak açık ağzından dışarıya dökülür. Gargoyleler genelliklefantastik varlıklar, dragonlar, insan-hayvan karışımı olarak tasarlanmıştır. Orta Çağ’da Gargoyleler yalnızca yağmur suyunu tahliyeye hizmet etmemiş, dinî nedenlerle de tercih edilmiştir. Dinînedenler bağlamında bazen kötünün bazen de kötü olanı kutsal mekânlardan uzaklaştırmanınsimgesi olarak birçok katedralde yer almıştır, Paris Notre-Dame Katedrali’nde olduğu gibi. İşlevsel veya simgesel olsun, Paris Notre-Dame Katedrali’nin ve diğer katedrallerin Gargoylelerisınırsız hayal gücünün imgeleri olarak cephelere görsel zenginlik katmıştır.

As an architectural element, a Gargoyle is a spout designed to convey water from a roof so that the rainwater flows through a trough which is cut in the back of the Gargoyle and exits from its open mouth. Gargoyles are usually depicted as fantastical beings, dragons, combinations of real animals and people. In the medieval age, Gargoyles were not only used as spouts for rainwater but were also preferred for religious reasons. Sometimes being the symbol of evil or sometimes being the symbol of banishing the evil from sacred places, Gargoyles were located on catedral facades such as Cathedral of Notre-Dame de Paris. Whether functional or symbolic, the Gargoyles of Notre Dame de Paris and the other cathedrals enriched the facades as being the artworks of endless imagination.