1919-1928 yılları arasında edebiyat dergilerinde yayımlanan hikâyeler üzerine bir araştırma

Abstract

Modern hikâye türünün Türk edebiyatındaki doğuşu ve gelişimi ile ilgili akademik çalışmalar, roman ve şiir araştırmalarına göre oldukça azdır. Halit Ziya, Memduh Şevket Esendal, Sait Faik, Sabahattin Ali gibi yazarlar üzerine yapılan monografik çalışmaları bir yana koyarsak, özellikle Cumhuriyet kuşağının "hazırlayıcıları" hakkında yapılan çalışmaların azlığı dikkati çeker. Türk edebiyatında Batıyı model alarak modernleşme çabaları 1870 sonrasında başlar. 1870-1890 arasında hikâye yazarları eski geleneğin etkisinden kurtulmaya çalışır. Bununla birlikte geleneksel motiflerin yanında Batılı özelliklere de yer verirler. 1890'dan sonra yazarlar hikâye türü üzerinde düşünmeye başlar. Romanla karıştırılan bu türün farklarını ortaya koyarlar. Özellikle 1928'den itibaren hikâye dergileri ve antolojilerinin yayımlanmasıyla modern hikâye türü giderek gelişir. Kısa hikâye tarihini bütünüyle kavramak için hikâye kitaplarının yanında dergi ve gazetelerde kalmış, kitaplaşmamış hikâyeler de incelenmelidir. Bu çalışmada Mehmet Törenek'in 1918'e kadar getirdiği Türk hikâyeciliğini, kitaplaşmamış hikâyelerden yola çıkarak hikâye türü için önemli bir tarih olan 1928'e kadar ele aldım.