Abstract
Bu çalışmada, Türkiye'de perdeli sistemde uygulanmış yüksek konut yapılarında strüktürel sistem ile mekânsal özellikler arasındaki ilişki araştırılmıştır. Birçok örneğin bir arada incelenebilmesi açısından tek tek yapılar yerine, mevcut toplu konutların örnek olarak alınması uygun bulunmuştur. Çalışma beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, yüksek yapıların tarihsel gelişimi, bu süreçte Türkiye'deki yüksek konut binalarının gelişiminden sözedilmiştir. Daha sonra yüksek yapıların strüktürel formları, taşıyıcı sistemleri ve yapım teknolojileri açıklanmıştır. İkinci bölümde toplu konut kavramı, toplu konut-sosyal konut arasındaki fark, Türk aile yapısı ile konut tasarımı arasındaki ilişki, toplu konutların geçmişi ve toplu konut yapımında teknoloji seçimi incelenmiştir. Ayrıca toplu konutlarda mekan standartlarına değinilerek, konut birimlerinde bulunması gereken mekanlar, bu mekanlarda yeralan eylemler ve bu eylemlere göre değişen mekan büyüklükleri açıklanmıştır. Çalışmanın bir sonuca götürülebilmesi açısından, daha önce yapılan çalışmalarda geliştirilmiş olan standartlar vurgulanmıştır. Üçüncü bölümde, Ataşehir Toplu Konutları'ndan 13, Halkalı Toplu Konutları'ndan 3 farklı yüksek blok tipi örnek alınarak, mimari ve strüktürel açıdan değerlendirilmiştir. Yapıların kat adetleri, kat planlan, strüktürel formları, konut birimlerinin mekan kurgulan ve büyüklükleri, ıslak hacim ilişkileri, mekanlarda yeralan eylemler saptanmış, bu bulgular var olan standartlarla karşılaştırılmıştır. Dördüncü bölümde, yüksek toplu konut binalarından elde edilen bulgular, mimari ve strüktürel açılardan değerlendirilmiştir. Beşinci ve son bölümde de, çalışma kapsamındaki bulgular ve yapılan değerlendirmelerden varılan sonuçlar verilmiştir. Perdeli sistem ile toplu konut tasarımı arasında ilişki kurularak, bu sistemin olumlu ve olumsuz yönleri tartışılmıştır.