Abstract
İnsanın meydana getirdiği varolan olarak sanat yapıtı, kendisini insanın bilmesine açık tutar. Bu bilmede insan, fiziksel varolan için kullandığı araç gereçlerden zaman zaman yardım alsa da, başlıca olarak kendi yarattığını bilme ayrıcalığına sahip olması bakımından, asıl kendi bakışını kullanır. Benim bildiğim benim meydana getirdiğim şey olduğunda, o şeyin bilgisinin bana bağlı olması, bu tarz bilginin özne temelli olması, kendiliğinden anlaşılırdır. Bu, sanatın bilgisinin ilkesinin öznel olduğu anlamına gelir.
The work of art as existing composed by human being keeps itself open to knowing for human being. In this knowing human being in fact uses his view on account of mainly having the precedence of knowing what produced itself, although receives help from instruments which he used for physical existing. When what I know becomes what I compose, that depending on me for its knowledge and that becoming subject-based for this kind of knowledge is self-transparent. This means that the principle of knowledge of art is subjective.