Özet
M.Ö. 7500 yılında kulübelerin sıvanması ile yapıda kullanılmaya başlanan toprak geçen zamanda birçok aşama kaydetmiştir. Sırası ile, tuğla, sırlı tuğla, çini/fayans/majolika/ delftware olarak adlandırılan bu malzemeler genel bir başlık altında "Yapı Seramiği" olarak toplanmaktadır. Dünyanın birçok bölgesinde farklı medeniyet ve Kül türlerin birbirleri ile etkileşimi, uygulama kolaylığı ve ekonomik nedenlerle bu malzemeler yaygın olarak kullanım alanı bulmuşlardır. 20. yy. başlarında farklı yapı tekniklerinin uygulanması ile bir süre geri planda kullanılan bu malzemeler mimaride yaşanan değişimlere paralel olarak tekrar canlanmış, yeni cephe anlayışları, doğal yaşam ortamları/alternatif kerpiç evler ve kent seramikleri olarak şehir yaşamının ayrılmaz bir bütünü haline gelmişlerdir, Ülkemizde ise durum ne yazık ki dünyada kullanımına paralel bir gelişme gösterememiştir. Anadolu Selçuklu ve Osmanlı İmparatorluğu zamanında yaygın bir kullanım alanı bulan bu malzemeler, Cumhuriyet sonrası cepheler den neredeyse tamamen iç mekanlara ve sıva altlarına çekilmişler, kent mekanlarında yeteri kadar kullanılmamışlardır.