Abstract
Kentte estetik ve bütünlük kazandıran kent mobilyaları, kentlilerin hem fizyolojik hem de estetik ihtiyaçlarını karşılamak amacı ile üretilir. Kent mobilyaları bu amaç için üretilirken kent kimliği, kentlilerin düşünce ve inanç sistemleri, mobilyanın dayanıklılığı gibi birçok değişken işe koşularak üretim yapılır. Ancak bu değişkenlerin en önemlilerinden bir tanesi kent mobilyasının ergonomisidir. Bu çalışmada genel olarak kent mobilyası üreticilerinin kent mobilyası kavramı ve üretim sürecine yönelik uygulamaları ve düşünceleri üzerinde durulmuştur. Üretim süreci genel olarak incelenirken, üreticilerin kent mobilyasının ergonomisi için ne gibi çalışmalar yaptıklarında odaklanılmıştır. Ayrıca kent mobilyası kullanıcıları olan kentlilerin kamusal alanlarda yer alan kent mobilyaları ile ilgili düşüncelerinin tespiti de çalışmanın bir diğer amacıdır. Araştırma nitel yaklaşımla gerçekleştirilmiş ve durum çalışması deseni benimsenmiştir. Bu araştırma kapsamında veri toplama sürecinde yarı yapılandırılmış görüşme formları kullanılmıştır. Tasarımcıların kent mobilyası üretim sürecinde bulunmaları ölçüt olarak belirlenmiş ve ölçüt örnekleme yöntemi ile katılımcılar belirlenmiştir. Verilerin analizinde betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları Marmara, Ege ve İç Anadolu'da yer alan üç farklı büyük şehirde kent mobilyası üretimi yapan 10 tasarımcı; kent mobilyası kullanan ve tasarımcılar ile aynı bölgelerde yaşayan 20 kentliden oluşmaktadır. Katılımcı olan tasarımcıların tamamı kent mobilyası tasarım ve üretim sürecinde görev almaktadır. Araştırmanın genel sonucu; kent mobilyaları tasarımcılarının kuramsal olarak verdikleri bilgiler literatür ile paralellik göstermektedir. Ancak uygulama sürecinde tasarımın önemli öğelerinden olan ergonomi ve antropometri ile ilgili ürün geliştirme süreçlerinin olmadığı tespitine ulaşılmıştır. Benzer şekilde kent mobilyası kullanıcısı olan kentlilerin büyük bir kısmı da kent mobilyalarının tasarımlarını ergonomik bulmamaktadır.