Abstract
Bu araştırma, mekânın ideolojik temsiller yoluyla üretimini ve bu temsillerin siyasal iktidarın doğrudan müdahalesiyle bir mücadele alanına dönüşüp dönüşmediğini Diyarbakır kenti üzerinden tartışmaktadır. Mekânın, bedenden hareketle toplumsal bir form kazanma, toplumsal ve kültürel olarak üretilme ve iktidarın elinde ideolojik bir araç haline gelme süreçlerinde uğradığı değişim/dönüşümlere, Lefebvre'nin mekân analizinde sunduğu mekânsal üçlü kavramsallaştırma perspektifinden bakılmaktadır. Çalışma, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) ile Kürt Siyasal Hareketi'nin (KSH) Diyarbakır'daki ideolojik mekân temsilleri üretiminde oynadıkları rolleri 1999-2020 yılları arası dönemle sınırlayarak incelemeyi amaçlamış ve bu amaç çerçevesinde Cumhuriyetin ilk dönemlerinden günümüze gelen süreçte Diyarbakır'daki siyasal ve mekânsal gelişmeleri dönemsellikleri içinde ele alarak tartışmanın asıl konusuna tarihsel bir zemin hazırlamıştır. Bu tarihsel inceleme için Cumhuriyetin, ilk dönemlerinden günümüze gelen süreçte, Diyarbakır'daki ideolojik mekân üretim politikasının izleri üzerinden hareket edilmiştir. Çalışmada AKP ve KSH'nin, kendine özgü argümanlarla mekânı karşılıklı bir rekabet içinde üreten pratiklerine odaklanılmasının yanı sıra Cumhuriyetin ilk dönemlerindeki mekân inşa pratikleri ile olan benzerlikleri ve farklılıkları da keşfedilmeye çalışılmıştır. AKP ve KSH arasında kayyım atamaları ile yerel düzeyde nasıl bir gerilim ve politik ilişki geliştiği ve bu süreçte yaşanılan sosyo-mekânsal gelişmelerin mekân üretim pratikleri üzerindeki etkileri çalışmanın kapsamına alınmıştır. Bu dönüşümlerin mekânların kullanıcılarında "muhafazakâr-seküler" ayrımı temelinde bir bölünme yaratıp yaratmadığı konusu da tartışılmaya çalışılmıştır.