Özet
Bu çalışma, Türkiye'de geçmişi 70'lerin ikinci yarısına uzanan nükleer karşıtı hareket açısından projelerin yerel ayakları olan Mersin ve Sinop'taki direnişlerin Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (AKP) ilk 18 yıllık iktidarında giderek sınırlandığı iddiasına dayanmaktadır. Toplumsal hareketler, siyasal rejim ve siyasal iktidarın kesişimselliğine yaslanan çekişmeci siyaset perspektifinden yürütülen tartışmalar kapsamında tezin izleğini küresel stratejilerden bağımsız olmayan neoliberal politikalar oluşturmaktadır. Türkiye özelinde 1980 Askerî Darbesi'yle uyarlanan neoliberal politikalara göre şekillenen ve tezde iki koldan yürütülen siyasal rejim çözümlemesinde neoliberal devletlerde başvurulan otoriter, kalkınmacı ve popülist uygulamalardan kavramsal anahtar olarak yararlanılmaktadır. Siyasal rejim çözümlemesinin diğer kolunu ise toplumsal hareketlerin yereldeki etkinlikleri açısından ulusal ölçekte kurumsal siyaset ve yerel ölçekte de onun bağımlı değişkeni olan yerel siyaset analizleri ile hareketin ittifak ağını oluşturan örgütsel dinamikler ele alınmaktadır. Charles Tilly ve Sidney Tarrow'un siyasal rejimin açıklığı kapalılığı, iktidarın baskı düzeyi, iktidarın işlevsel dağılımı, ademimerkeziyetçi-merkeziyetçi eğilimlerle ittifak ilişkilerini çözümleyen siyasi fırsatlar yaklaşımı önermelerine başvurulan tezde kendinden önceki siyasal iktidarlarla kopuş ve süreklilikleri tespit edilen AKP iktidarının çevre hareketleri ve nükleer karşıtı hareketlerle etkileşimindeki dönüşümün dinamik bir analizi gerçekleştirilmektedir. Disiplinler arası çalışmalardan beslenen tez, saha araştırmalarıyla desteklenerek Mersin ve Sinop'taki nükleer santral projelerine toplumsal rızanın AKP tarafından hangi zor ve rıza araçlarıyla sağlandığı ortaya çıkarmaktadır. Bununla birlikte kentlerin farklı idari yapıları haiz oluşu kentsel dinamiklerle pratikler üzerinden süren direnişlerdeki dönüşümün kaynağındaki küresel, ulusal ve yerel ölçekteki faktörlerin ağırlığına dair tespitte bulunmaya olanak vermektedir.