Abstract
1960 sonrası sanatından günümüze kadar mizah, hafiflik ve kahkaha kavramlarının kullanım şekillerini araştıran bu metinde, mizahın tarihsel sürecine odaklanarak, geçmişteki ve günümüzdeki algılanış biçimlerinden bahsedilmiştir. Gülmenin tarihsel süreci incelenmiş, filozoflar tarafından yorumlanma şekilleri ve bakış açıları irdelenmiştir. Mizahla bağlantılı, Çağdaş Sanat ile birlikte gelişmiş ve görünürlük kazanmış hafiflik, ironi, absürt, alay gibi kavramlar çeşitli başlıklar halinde incelenerek örneklerle açıklanmıştır. Fluxus, Dada, Kavramsal Sanat ve Çağdaş Sanat gibi farklı akımlardan sanatçıların mizahı ele alış biçimleri araştırılarak hafiflik ile olan ilişkileri sorgulanmıştır. Eserlerdeki eleştirelliğin temelleri irdelenerek, sanatçıların toplumsal ve kültürel olaylardan etkileniş biçimleri incelenmiştir. Eserlerdeki mizah unsurları tüm bu bağlamlarla birlikte sanatçıların farklı üretim dilleri geliştirmelerini sağlamıştır. Metnin hedefi bu anlamda eserler üzerinden mizahın ayrıntılı bir biçimde ne kadar farklı şekillerde kullanılabileceğini araştırmak ve Çağdaş Sanatta mizahın çok yönlülüğünü incelemek olmuştur. Sonuç bölümü ise mizahın, kendi üretim dilimi oluşturmamdaki etkilerine ve çalışmalarımda hangi yöntemlerle varlık gösterdiğine dair örnek oluşturmaktadır.