Özet
İstanbul'da günümüz sahnelerinde kullanılan oyunculuk biçimlerinin çoğu, oyuncunun yansıtmayı arzu ettiği karaktere hangi araçları kullanarak ulaşacağını (işçilik) göstermiş, oyuncunun enstrümanı yani kendisiyle, 'oluş hali' ile ilgilenmeyi, sadece ses-nefes-beden üzerinden çalışan tekniklerle irdelemiştir. 1960'lı yıllarda kendi enstrümanı üzerinde yaptığı çalışmalarla ilk adımları atmaya başlayan Eric Morris, 'Sistem' adını verdiği oyunculuk kuramını geliştirmiştir ve Konstantin Sergeyeviç Stanislavski 'Sistem' kökenli bu kuramı geliştirmeye devam etmektedir. Bu çalışma İstanbul'da 2012 yılında provalarına başlanan ve 2013 yılı Mart ayında sahnelenen Martin Sherman'ın yazdığı 'Bent' isimli oyunun 'Sistem' üzerinden çözümlemesidir. Aktörler, zaman ve mekân, bu kuramın içeriği üzerinden şekillendirilmiş, sistematik bir biçimde öncelikle adına 'enstrüman' denilen, oyuncunun ruh, beden, zihin bütünlüğüne odaklanılmış, oyuncuyu an'ı 'olma' hali ile deneyimlemekten alıkoyan toplumsal zorunluluklardan kendi tercihi ile soyunmaya teşvik ederek 'felsefi fütursuzluk, prova fütursuzluğu ve gösteri fütursuzluğu' üzerinden çalışması sağlanmıştır. Eric Morris 'Sistem'de oyuncunun seçimini yaratmak için kullanabileceği otuz bir farklı araçtan yaklaşık yirmi iki tanesi kullanılarak işçilik çalışması gerçekleştirilmiştir.