FUNDAMENTAL ONTOLOJİ İÇİN BİR ELEŞTİRİ:ADORNO

Abstract

Bu çalışma Theodor W. Adorno’nun Jargon der Eigentlichkeit, zurDeutchen Ideologie (Sahicilik Jargonu, Alman İdeolojisi Üzerine) ve NegativeDialektik (Negatif Diyalektik) kitapları çerçevesinde Martin Heidegger’in "Varlık"ve "Dasein" kavramlarına yönelttiği eleştirilere odaklanmaktadır. Buradaöncelikle Adorno’nun, Edmund Husserl’in fenomenolojisine dair eleştirisi genelhatlarıyla özetlenmeye çalışılacaktır. Ona göre fenomenolojik okul kendiniidealizm geleneğinden kurtarmaya çalışmasına rağmen bunda başarılıolamamıştır. Aynı şekilde Heidegger’in fundamental ontolojisi de içinde idealizmgeleneğinin izlerini taşımayı sürdürmektedir. Bunun yanında Heidegger,felsefesinde kullandığı jargon nedeniyle çağının otoriter ideolojisini de yansıtır.Bu nedenle Adorno, fundamental ontolojinin içsel bir eleştirisini yaparak bufelsefe ile ideoloji arasındaki bağları göstermeye çalışmıştır.

This study focuses on Theodor W. Adorno's criticism of Martin Heidegger's "Being" and "Dasein" concepts within the framework of the books Jargon der Eigentlichkeit, zur Deutchen Ideologie (The Jargon of Authenticity, on German Ideology) and Negative Dialectic (Negative Dialectics). In the beginning, Adorno's criticism of Edmund Husserl's phenomenology will be summarized in general terms. According to him, although the phenomenological school tried to free itself from the tradition of idealism, it did not succeed in this. Likewise, Heidegger's fundamental ontology continues to bear the traces of the idealist tradition in it. In addition, Heidegger reflects the authoritarian ideology of his age, due to the jargon he uses in his philosophy. Therefore, Adorno has attempted to show the links between fundamental ontology and ideology by making an internal critique of this philosophy