FARABİ FELSEFESİ’NDE GÜÇ KAVRAMI

Abstract

Bu makalede Farabi'nin politik felsefesinde "güç" kavramı tartışılmıştır. Farabi'nin "erdemli şehir" doktrini sadece ahlaki bir ögeye dayanır. "Erdemli şehrin başı" [başkanı/lideri/reisi] politik bir lider, ideal bir yönetici modelidir çünkü onun politik eylemleri, etik ilkeler ve normlar tarafından şekillendirilir. Buna bağlı olarak, Farabi "gücü" ahlaki olarak betimlemiştir. Böylece bir devlet şekli olarak despotizme dair Avrupa-merkezli stereotiplere karşıt olarak, Doğu'nun devletlerinde "erdemli şehir"; en büyük değeri bir birey ve onun özgürlüğü olan ahlaki, insancıl bir gücün bulunduğu devlet olarak belirtilir. Gücü ahlaki bir öge olarak kavramsallaştırma amacıyla Immanuel Kant'ın kategorik imperatifi Farabi'nin politik felsefesinde benimsenmiştir. Makyavelcilik, "erdemli şehrin" radikal karşıt noktasıdır. Ancak Niccolo Machiavelli'nin "erdemsiz" topluma -ki bu toplum gücü sadece kaba kuvvet olarak algılamıştır- bir hiciv olan felsefesi ile Floransalı yazardan önce var olan politik bir uygulama olarak Makyavelizm arasında bir ayrıma gitmeliyiz. Bu yüzden Farabi'nin mirasını Niccolo Makyavelli'nin felsefesi ve Makyavelcilik ile karşılaştırmayı denedik

The concept of "power" in al-Farabi’s political philosophy was discussed in this article. Al-Farabi’s doctrine of "virtuous city" is based solely on moral component. "The head of the virtuous city", a political leader is a model of ideal ruler because his political activity is guided by ethical principles and norms. Consequently, al-Farabi described "power" as moral. Thus, contrary to Eurocentric stereotypes about despotism as a form of government, in the states of the East "virtuous city" was characterized as a state with a moral, humane power whose highest values are an individual and his freedom. For the purpose of conceptualizing power as a moral Immanuel Kant’s categorical imperative was identified in al-Farabi’s political philosophy. Machiavellianism is the radical antipode to "virtuous city". But we must distinguish between Niccolo Machiavelli’s philosophy as a satire on "perverse" society, this society perceived as a power only force, and Machiavellianism as a political practice that existed before the Florentine writer. Therefore, we attempted to compare al-Farabi’s heritage with Niccolo Machiavelli’s philosophy and Machiavellianism