Psikedelik akımın minimalist müziğe etkileri: La Monte Young ve Terry Rıley'nin eserlerinde psikedelik eğilimler

Abstract

Bu araştırma, "psikedelik akımın Minimalist müziğe etkileri nelerdir?" ve "bu etkiler nasıl gözlemlenebilir?" sorularını, La Monte Young ve Terry Riley'nin eserleri özelinde cevaplamayı amaçlar. Bu doğrultuda literatür taramasına ek olarak bestecileri araştırma sürecine dahil etmek için Young ve Riley ile; çoklu medya-psikedelik duyarlılık ilişkisini öğrenebilmek için de Morton Subotnick ve Ramon Sender'la çevrimiçi yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Aynı amaç doğrultusunda Young'ın Dream House'unda bir haftalık bir araştırma yapılmış; psikedelik-çoklu medya için merkez bir kurum olan San Francisco Tape Music Center'dan kalan ve Mills College'da korunan malzemeyi de kapsayacak şekilde literatür taraması genişletilmiştir. San Francisco Tape Music Center'ın kendi gelişimini sürdürürken avangarda olan katkıları niş kavramıyla kurulan analojiye dayanılarak incelenmiştir. Analitik bağlam için üç bileşenli bir yaklaşım kurgulanmıştır. Bunlar: Bir psikedelik deneyimi anlayabilmek için model sağlayan, Allan Hobson'un beyin-bilinç kavramı ve Etkinlik-Girdi-Modülasyon modeli (EGM); psikedelik esinle minimalist müzik arasındaki zamansal bağlantıyı açıklayabilmek için Frederic Melges'in şimdinin uzaması kavramı ve bunun dikey müzikteki karşılığını arayan Jonathan Kramer'in müziksel zaman terminolojisi ve bestecilerle yapılan görüşmelerdir. Bu yaklaşım kapsamında, altı kavramsal odakta yapılan çıkarımlar dikkat çekici sonuçlar sağlamıştır. Zamansal disoryantasyon odağı bestecilerin psikedelik deneyimlerdeki şimdinin uzamasını yaratmak üzere geçmiş-şimdi-gelecek ardışıklığını ve bununla bütünleşik olan doğrusal zaman ve teleolojik dinlemeyi engellemek için şimdide merkezlenen bir zaman duyusu kuran dronları (Young) veya tekrarı (Riley) kullandığını göstermiştir. İkinci odakta psikedelik deneyimlerde odaklanılan dış uyarıcıların analogları olacak şekilde müziksel malzemenin dronlara (Young) veya basit tekrarlı kalıplara (Riley) indirgendiği görülmüştür. Üçüncü odakta psikedelik deneyim esnasında dış uyarıcılarda ortaya çıkan algısal değişimleri Young'ın ikincil akustik fenomenler aracılığıyla, Riley'nin ise sonsuz kombinasyona imkan veren tekrarlı kalıplarla yarattığı görülmüştür. Dördüncü odak psikedelik deneyimlerde artan içsel uyarıcı yoğunluğunun karşılıklarının bireysel hayal gücü ve sonik hafızada bulunduğunu göstermiştir. Beşinci odak psikedelik deneyimlerle birleşen çeşitli spiritüel deneyimlerin örnek eserlerde başlatıldığını göstermiştir. Son çıkarım odağı duyular arası birleşimin (sinestezi) Dream House'un temeline nüfuz ettiğini göstermiştir. İlk iki odaktaki çıkarımlar psikedelik esinin minimalist müziğin doğrudan yapısal özelliklerini etkilediğini göstermiştir. Bu araştırmayla psikedelik akımın minimalist müziğe etkileri tümel olarak tespit edilmiştir.