Hoca’ nın divanında ya da bir yerin fizikanalizi

Abstract

Norberg-Schulz’dan beri modern mimarlık kuramının merkezinde yer alan genius loci (yerin ruhu) kavramı, yerin fiziksel bir varlık olarak ele alınmasının ötesinde, ruh sahibi bir görüngü olarak irdelenmesini gerektirmektedir. Ruhu bir arkeolojik alan olarak ele alan Freudyen psikanaliz ise modern bireyin ruhunu katmanları na ayrıştırarak incelemektedir. Bu bağlamda, genius loci de ancak kendisine sahip olan "beden"in, veya yerin coğrafî, tarihsel ve kültürel katmanlarının fiziksel çözümlemeleri aracılığıyla kavranabilir. Söz konusu işlemin mimarlıktaki etik ve pedagojik boyutu küreselleşmeye bağlı kimliksizleşmenin giderek yayıldığı günümüzde daha fazla önem kazanmaktadır. Bu metin, Güzel Sanatlar Akademisi’nin mimarlık eğitimi geleneğinde özgül bir yere sahip olan Prof. Muammer Onat’ın mimari bilincin oluşum sürecine odaklı mimari pedagojisinin merkezinde bulunan "yerin fiziksel çözümlemesi"ni Freudyen psikanaliz kuramı ile bağıntılandırma girişimidir.

The concept of genius loci occupying the center of modern architectural theory since Norberg-Schulz requires the examination of place not only as a physical existence, but also as a phenomenon which has a psyche. The Freudian psychoanalysis considering the psyche as an archeological site examines the psyche of the modern individual analyzing its strata. In this context, the genius loci is only conceivable by means of the physical analysis of geographical, historical and cultural strata of its own "body" named place. Today, while identity crisis dependent on globalisation increases, the ethical and pedagogical side of this operation in architecture is more important. This text is an attempt of relating "the physical analysis of place" occupying the center of Prof. Muammer Onat's architectural pedagogy focused on the constitution process of architectural conscience which is specific in the tradition of architectural education of the Academy of Fine Arts with the Freudian psychoanalysis theory.