Henry Moore: orijinal eserler, fotoğraflar, renkli röprodüksiyonlar: Güzel Sanatlar Akademisi, 1 Nisan-15 Nisan 1967

Abstract

Belki de halen İngiltere'de eserleri yüz sene sonra üzerinde durulmaya değer beş altı heykelci bulunabilir. Bu aceleci bir kehanet olabilir zira geçmişten bu sayıda İngiliz heykelcisinin isimlerini hatırlamak güçtür. Çünkü ortaçağ geleneklerinin yıkılmasından sonra Protestanlığın ortaya çıkması ile 18. asırda İngiliz Sanatı yeniden canlandı ve 19. asrın ilk yarısında bu gerçek canlılı k tabiata karşı günden güne uyanan ilgi ile meydana çıktı. Bu sadece Gainsborough veya Turner'in peyzajlarının ortaya çıkmasında değil Reynolds'un portrelerine bile bir sıcaklık vererek kendini göstermiştir. Aynı zamanda· heykelciler de vardı fakat tabiatla duygulanmak onlara ulaşamamıştır . Yavaş yavaş mimarların tesiri altında kaldıkları bilgiçlik taslama akımının soğuk ve sıkıcı elemanları önce daraltıcı bir klasısizm sonraları önceki devirlerin yeniden canlanması şeklinde heykelcileri de etkiledi. Endüstri Devrimi ile zihinler ilimle ilgilenmeğe başladı. Şimdi ilmin her şeyi halletmediği ortaya çıktığı için Heykelciler, sanata karşı daha fazla ilgi uyandırm ağa başladı. «Gerçeğe girme ... Hayatın manasını ifade, yaşamağa teşvik.» Bu kelimeler Henry Moore'undur. Genç heykelcilere onun eserleri ve mesleği, kelimeleri eserleriyle ispat etme tarzı, bu niteliklerinin önce Herbert Read ve Geoffrey Grigson gibi eleştiriciler tarafından daha sonra İngiltere'de gitgide çoğalan bir halk kitlesi ve halen dünyada buna benzer bir kitle tarafından tanınması bir örnektir. Moore yeniden heykelciliğin en başından başladı. Yaptığı ilk şey figürlerin gerçekten kütle görünüşlü olmasını sağlamak oldu. Taş üzerinde yontma çalıştığı zaman, yaptığı şeklin taştan doğmuş olduğunu ve taşlığını, ağırlığını, yoğunluğunu muhafaza etmesini istedi. Eserleri daima cüretlidir fakat adım adım ilerler. Bu som şekillere tam bir «şekil-varlığı» verm eğ i öğrendikten sonra onları yukarı doğru yükseltmeğe başla~ı- Yonttuğu boşluğun onu içine alan kütle kadar mühim olduğunu göstermek için boşluktan gelen ışığın insanın diğer tarafı görmesine ve hissetmesine yardım edecek tarzda şekillerini açtı.