Abstract
Bu makalede ses bağlamında uygarlaşma sürecinin nasıl işlediği incelenmektedir. 1930’lardaTürkiye’de basılmış âdâb-ı muaşeret kitaplarında bir uygarlık göstergesi olarak görülen seskontrolü ve disiplinine yönelik öğütler incelenecektir. Öncelikle uygarlaşmanın (doğal olandanuzaklaşma, utanç eşiğinin yükselmesi ve benzeri) hangi dönüm noktalarından geçtiği ele alınır.Makalenin ana gövdesindeyse öncelikle bu kitaplarda sesin volümünü azaltmaya yönelik öğütlerincelenir. Ardından sesin disipline edilmesi ile ilgili kısımlar ele alınır ve özellikle lehçeyiterbiye etmeye yönelik uyarılar gözden geçirilir. Son olarak ses disiplini meselesinde kadınlarınözel bir kategori olarak görüldüğü vurgulanır. Sonuç bölümünde ise, bu âdâb-ı muaşeret kitaplarındases denetimi, garbiyatçı bir fantezi malzemesi olarak değerlendirilir.
In this article, it’s narrated how the civilizing process worked in the context of voice, around the books of etiquette published in Turkey in 1930s. In the main body of the article, the suggestions to decrease the volume are analyzed. The passages concerning the voice discipline and the warnings to use a proper dialect are scrutinized in particular. Finally, it’s explored how women are considered as a critical category in terms of voice discipline. In the conclusion, it’s analyzed how the voice discipline is evaluated as the material of an occidentalist phantasy.