EVRİM-TASARIM İLİŞKİSİNİN KUSUR VE KUSURSUZLUK BAĞLAMINDA OKUNMASI

Abstract

Tasarlayış ve oluş, matematiksel işleyişlerinin farklılığına rağmen eşleştirilmiş, böylelikle deyaratıcılık tanımlayışının tasarımcıya eklemlenmesi sağlanmıştır. Bu tanımlayış, kusursuz dünya fikriüzerinde köklenmiştir. Tasarım bir mikro dünya, tasarımcısı ise bir mikro yaratıcı haline gelmiş, bumikro dünyadan payını alanlar ise bir çeşit öte mikro dünya ile ödüllendirilmişlerdir. Kusursuz dünyagibi kusursuz tasarım da kendi kusursuz cennetini vadetmeye başlamıştır. Evrimin kusur üzerindeilerleyen yenilenme akışı, tasarımın kusursuzluğu savıyla çelişir hale getirilmiştir. Evrimsel denkleminkusurlu bir parçası olan insanın, tasarladıkları aracılığıyla oluşturduğu kusursuzluk simülasyonunabakıldığında, tasarım nesnesinin de bir simulakr haline geldiğini kavramak olasıdır. Evrim isekusursuzlaştırıldığı sanılan bu simulakrların sadece tenini yenilemek adına araçlaştırılmıştır. Tasarımfikri, kusursuzluğu nedeniyle ölüme mahkumken bedeni, kusurları nedeniyle evrimin yenilenmeakışına teslim edilmiştir. Kusursuzluğun sonluluğu ile kusurun sanatlaşabilme potansiyeli arasındakalan tasarımcının yönelimi, varlığını da tanımlar hale gelecektir.

The acts of designing and becoming have been criticized despite the differences in the mathematical functioning they contain, and thereby it has been ensured that the definition of creativity is attached to the designer. This definition has been based on the idea of the perfect world. The design has become a micro-world, its designer has come a micro-creator, and those who got their shares from that microworld have been rewarded with a kind of a trans-micro world. Like the perfect world, the perfect design has started to promise its own perfect paradise. The renewal flow of the evolution moving along the imperfection has become to be in conflict with the argument of the perfection of the design. When the simulation of perfection that is created by the human, as an imperfect part of the evolutionary equation, created through what he/she designed is taken into consideration, it is possible to comprehend that the object of design has become a simulacra. The evolution, on the other hand, instrumentalized these simulacras, which it is thought to perfectionalized, only to renew their skin. The idea of design has been handed over to the renewal flow of the evolution due to its body and imperfections, while it was condemned to death due to its perfection. The orientation of designer inbetween the finiteness of the perfection and the potential of the imperfection to become art will start to define his/her existence as well.>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>