Abstract
Madrigal comedy stands at the zenith of compositional procedures in the Renaissance. It indicated a new approach to the interdisciplinary consolidation of theatre and music which would soon give birth to opera. During its relatively short lifespan within the immensely long history of music, madrigal comedy gradually became a prominent type of entertainment music in Italy. Important figures of the late Renaissance such as Banchieri, Croce, and Vecchi composed madrigal comedies and proposed their own solutions to the problems of merging music with drama. Apart from his madrigal comedies, Banchieri was one of the first composers to write definite rules for figured bass and the one of the earliest to utilize dynamic markings on a musical score. This essay initially evaluates the history of madrigal comedy and the career of Banchieri. Then it continues with a theoretical analysis of his Il Zabaione Musicale. Lastly, it discusses the findings regarding both the genre and the piece.
Rönesans’ta bestecilik süreçlerinin zirvesinde duran madrigal komedi, müzik ile tiyatroyu disiplinlerarası şekilde bir araya getiren ve kısa zamanda operayı ortaya çıkartacak olan yeni bir yaklaşıma işaret etmektedir. Madrigal komedi, müzik tarihinin muazzam uzunluğu dikkate alınınca görece kısa süren yaşamında kademeli olarak İtalya’nın önemli bir eğlence müziği türü hâline geldi. Geç Rönesans’ın Banchieri, Croce ve Vecchi gibi önemli sanatçıları bu türde besteler yapıp, müziğin dramayla birleşmesinden doğan sorunlara kendi önerilerini sundular. Banchieri madrigal komedilerinin yanı sıra şifreli bas uygulaması için kesin kurallar yazan ve nota üzerine nüans (dinamik) işaretleri koyan ilk bestecilerden biridir. Bu makalede öncelikle madrigal komedi türünün tarihi ve Banchieri’nin kariyeri değerlendirilmiştir. Daha sonra Il Zabaione Musicale’nin teorik olarak incelenmesine geçilmiştir. Son olarak hem söz konusu tür hem de besteyle ilgili bulgular tartışılmıştır.