Kulu Ovası'ndan İskandinav Fiyordlarına Göç

Abstract

Bu araştırmada, Osmanlı İmparatorluğu döneminde, İngiliz-Rus politikalarından destek gören, Doğu ve Güney Doğu Anadolu’daki Kürtler’in 17., 18., 19. yüzyıllar boyunca çeşitli tarihlerde tekrar eden isyanları, Türkiye Cumhuriyeti döneminde 1934 yılında çıkartılan ‘İskân Kanunu’ ile Orta, Batı ve Güney anadolu’ya zorunlu göç ettirilmeleri ve bu tarihi kökene sahip olanlar da dahil, Kulu / Konya Bölgesinden kırsal kesim insanlarının 1967 tarihinden sonra İskandinav ülkelerine göçü araştırılmıştır. İsveç’e göç edenlerden 100 kişiye 2002 yaz aylarında uygulanan anket aracılığıyla ve Norveç’e göç edenlerin 2005 yılında bir ay süreyle görsel sosyoloji ve gözlem metodu kullanılarak incelenmesiyle elde edilen verilerle, göçmenlerin göç nedenleri, aile yapıları,çalışma hayatları, eğitim ve uyum sorunları, etnik kimliklerin yurt dışında ön plana çıkması ve geriye dönüşe ilişkin tutumları hakkında bilgiler verilmektedir.

This research was done to investigate the rebellious acts of Kurds living in the East and South-East Anatolia in the Ottoman Empire, supported by the English and Russian policies in the 17th,18th and 19th centuries, Kurd's being obliged to migrate to the Central Anatolia in 1934, during the Republic of Turkey, due to the 'settling Law" and also the migration of these people and rural people from Kulu, a town in Konya, to Skandinavian countries. In the summer of 2002 a questionnaire was given to 100 of those who migrated to Sweden after 1967. In Norway in 2005 the researcher used visual sociology and observation for one month to collect data.Data reveal the reasons for their migration, family structures, work life, education, adaptation issues, ethnic identities" gaining importance abroad and immigrants attitudes towards retourning back to their countries.