Özet
Ludwig van Beethoven'ın 32 Piyano Sonatı, Piyano Edebiyatı'nda ve Müzik Tarihi'nde Johann Sebastian Bach'ın Wohltemperiertes Klavier 48 Prelüd-Füg'ünden sonra atılan ikinci büyük adımdır. Buradaki malzemeden Erken-Yüksek-Geç Romantik Dönem'lerin tamamı ve daha sonraki akımlar faydalanmıştır. Haydn'ın klavye üzerinde senfoni yaratma idealinden ve Mozart'ın operalarındaki dramatik ve lirik atmosferi piyano sonatlarına yansıtmadaki ustalığından etkilenen Beethoven, İlk Dönem Sonatları'nda Sonat Allegrosu'ndan Tema ve Çeşitlemelere, temaların özelliklerinden polifonik kompozisyon tekniklerine kadar hemen tüm kişisel besteleme özelliklerinin temelini oluşturmuştur. Ayrıca dönemin çok iyi bir virtüoz ve doğaçlamacısı olan besteci, idealindeki sonatı gerçekleştirirken piyano çalma sanatına da yenilikler getirmiştir. İlk 12 Sonatı iki grup halinde değerlendirmek mümkündür: Op.2 No:1'den Op.7'ye kadar olan ilk dört sonat "Haydn Sonatlar" olarak adlandırılır. Op.10 No:1'den Op.26'ya kadar olan kesitte ise Beethoven'ın orijinal sesine ulaştığı savunulur. Gerçekte Haydn ve Mozart etkisi İlk Dönem Sonatları'nın tamamında, hatta İkinci ve Üçüncü Dönem Sonatları'nda bile mevcuttur. Anahtar Kelimeler: Klasisizm, Viyana Klasikleri, Sonat, Piyano, Virtüozite.