Özet
İzlenimci bestecilerin solo arp ya da oda müziği için verdikleri eserler günümüz arp repertuvarının önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Çalgının 19. yüzyılda geçirdiği teknik gelişim, bunun sonucunda tınısal özelliklerin tanımlanması, armonik/melodik olanaklar ve bu olanakların çalma tekniğine yansımaları, bu dönemin öncü bestecilerinin ilgisini çekmiştir. Bu çalışma öncelikle izlenimci bestecilerin eserlerine yeni müzikal olanaklar sağlayan arpın çalgı mekanizmasının gelişimine odaklanmaktadır. Bununla bağlantılı olarak, Paris ve Paris Konservatuvarı çevresindeki arp yapımcıları ve icracıları topluluğunun arp müziği üzerindeki etkisini de incelemektedir. Yeni gelişen arptan ilham alan ve onun için müzik besteleyen izlenimci besteciler tartışılırken, izlenimci hareketin zamansal ve mekansal sınırları ile dönemin sanat disiplinleri arasındaki ortak estetik dilin özellikleri incelenmektedir. Çalışma, Fransız izlenimci besteci Maurice Ravel'in arpın mekanik gelişimi tamamlandıktan sonra bestelediği Introduction et Allegro adlı eserinin analiziyle son bulmuştur.