Özet
Bu çalışmanın amacı Max Horkheimer, Jürgen Habermas ve Walter Benjamin'in çeşitli eserleri arasındaki teorik sürekliliği ve dönüşümü temalaştırmaktır. Bu doğrultuda, ilk olarak Horkheimer'in "Geleneksel ve Eleştirel Teori" adlı eserindeki eleştiri kavrayışı içkin eleştiri ve düşünümsel epistemoloji aracılığıyla serimlenecektir. Burada, söz konusu eleştiri kavrayışının ideoloji eleştirisi için sunduğu özgürleştirici motiflere odaklanılacaktır. İkinci olarak, ilk bölümde inşa edilen teorik çerçevenin Habermas'ın Bilgi ve İnsan İlgileri adlı eserinde merkezi bir boyut kazanan özgürleştirici ilgi kavramsallaştırmasıyla sürekliliği merkeze alınacaktır. Burada aynı zamanda teorinin kapsamında açığa çıkan bir dönüşüm olarak Habermas'ın iletişim ve diyalog önerisi belirginleştirilecektir. Üçüncü olarak, Habermas'ın iletişim teorisinin anlatı eleştirisine uzanan boyutunu Benjamin'in tarih tasarımı ve hikâye anlatımı önerisiyle ilişkili olarak yorumlamaya girişilecektir. Son olarak, üç düşünür arasında tesis edilmeye çalışılan süreklilik ve dönüşüm ilişkisini eleştiri, özgürleştirici ilgi ve deneyim kavramları çerçevesinde açık kılmak hedeflenmektedir.