Türkiye'de sakatlık deneyimleri: Rehberlik Araştırma ve Rehabilitasyon Merkezi örneği

Abstract

Bu çalışma Türkiye'de farklı sakatlık deneyimlerini kurumlar üzerinden tartışmaya açacaktır. Türkiye'deki genel tartışmalara bakıldığında sakatlık kişinin tecrübe ettiği durumlar üzerinden değil daha çok sakatlık deneyiminin bir parçası olan kişilerden/durumlardan elde edilir. Sakatlık tartışmalarının sakatı özne olarak konumlandırmayışı deneyiminin anlaşılmasını güçleştirir, bundan dolayı sakatlığın deneyimi tartışılırken sakatlık herhangi bir ikincil durum üzerinden ele alınmayacaktır. Deneyim ele alınırken sakatların hem eğitim hem rehabilite süreçlerinin bir parçası olan Rehberlik ve Araştırma ile Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezleri baz alınacaktır. Türkiye'deki sakatların deneyimlerinin pratik alanda nasıl şekillendiğini tartışmak teorik tartışmalara göre daha sınırlı düzeydedir. Bu çalışmayla sakatın deneyimi herhangi bir ikincil durum üzerinden değil doğrudan sakatın kendi deneyimi üzerinden işlenecektir. Sakatlığın ikincil deneyimler üzerinden işlenmesi sakatlığı toplumsal alanda görünmez kılar, bu görünür olmama durumuyla birlikte sakatın belli bir alanda var olma şansı da azalır. Araştırma etnografik yöntemle oluşturulacaktır, etnografi de feminist teoriyle etnografyayı birleştiren Dorothy Smith'in Kurumsal Etnografya tartışmaları üzerinden kurgulanacaktır. Teorik hat olarak bu çalışmada özellikle kadın çalışmalarının etkisiyle başlayan deneyim, öznellik, kimlik tartışmaları üzerinden sakatlıkla ne gibi ortaklıklar kurulabilir sorgulanacaktır. Sakatlık çalışmalarının tartışma alanlarıyla beraber bu tartışmalar güçlendirilecektir.