Abstract
İslam öncesi ve sonrası dönemlerden itibaren süregelen çiçek sevgisi ile, çiçekler zaman içinde süslemenin temel konusu haline gelmiş; sanatın, güzeli anlatmanın ve resmetmenin bir parçası olmuştur. Tezhip sanatında yüzyıllar boyu önem taşıyan, en değerli kitapların süslemesi çiçekler; çiçeklerin stilize çiçek motifleri ile başlayan yolculuğu, çiçeklere yüklenen anlamlar, dolayısıyla çiçek ve bahçe kültürü büyük önem taşımaktadır. Çok eski bir çiçek olan gül ise sadece kitap sayfalarını süslemekle kalmaz, ismi, anlamı, kokusu, hatta suyu dahi her zaman insanların hayatlarında özel bir yer tutmuştur ve en güzel hikayelerin konusu olmuştur. Osmanlı'nın değişen sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel koşulları ile dönemin sanat anlayışı beğeni ve zevkleri de değişip gelişmekte, süregelen üslup ve anlayışlara yenileri eklenmektedir. Tezhip sanatının tarihsel gelişimi sanatçıların ve padişahların değişen beğenileri, bir önceki yüzyılların etkileri ve katkıları doğrultusunda; kullanılan renk ve motiflerde geleneğe bağlı unsurlara yeni biçimler eklenerek değişime uğramış, yeni üsluplar doğmuştur. Önceki yüzyıllardan itibaren süregelen üsluplarla beraber natüralist üslup; çiçek risaleleri, çiçek albümleri, bunların içerisinde bilhassa güllerin tarihsel ve kültürel gelişimi gözetilerek incelenmiştir. 18. ve 19. yüzyıllar ise tezhip sanatında Batılı etkisinin sanat anlayışına yön verdiği yüzyıllar olup, yeni üslupların doğduğu ve gelişmelerin söz konusu olduğu bir zaman dilimidir. Söz konusu zaman diliminde stilize süsleme anlayışının yerine natüralist, gerçeğe ve gözleme dayalı bir üslup haline gelmiştir. Yine aynı dönemde rokoko tarzının ön planda olduğu uygulamalar da yapılmıştır. Gül motifi, gül tasviri, gül sembolizmi ve hatta başlı başına gül bu yüzyılların vazgeçilmezi olmuştur. Osmanlı padişahlarının güllere verdiği değer gül koklayan padişah portreleriyle anlamlanmıştır. Üsluplar değişip gelişse de genelde çiçeğe özelde ise güle verilen değer her zaman bu kültürün bir parçası olmuştur.