Abstract
Bu eser metninin amacı, 19.yüzyıl ilk tuval resminden 1980'e kadar olan süreç içerisinde Türk ressamlarının mekan-espas yöntemlerini, dünya görüşleri ilkesinde anlama ve değerlendirmektir. Çalışma modern Türk resimde mekan espas ilişkisini incelemek, dönemlerine ve sanatçıların duyarlılıklarına göre farklılık gösteren biçimsel yöntemleri saptamaktadır. Tanzimat'tan sonra Türk resminde doğu-batı senteziyle oluşan mekan espas algısını ve yöntemlerini kavrayabilmek adına ilk bölümde Panofsky ve Florenski'nin perspektifli mekan ve perspektif kullanılmayan mekan yaratımına kısaca değinilmiştir. İkinci bölümde Türk resmini Tanzimat, Meşrutiyet, Cumhuriyet ve Çok Partili Dönemler olarak gruplandırarak modern Türk resminde mekan espas ilişkisi irdelenmiştir. Eser metni çalışmasının sonucunda sanatçıların ilk zamanlar Batıdan öğrendikleri mekan-espas yöntemlerini ve teknik bilgilerini, ait oldukları dünya görüşleri çerçevesinde bir senteze ulaştırma eğilimi gösterirken, 1960 sonrasında gözlemlenen sanatçıların donanımlarının artmasıyla resimlerinde mekan-espas ilişkisinin biçimsel yöntemlerini içerik ile bir öze ulaştırdıkları görülmektedir.