Özet
(THE LAST UNICORN ESERİ ÜZERİNDEN BEDEN-SES İLİŞKİSİNİN
ARAŞTIRILMASI: BEDENİN UZANTISI OLARAK SES)
Somatik çalışmalar, doğaçlama pratikleri ve ses-hareket terapi teknikleri
aracılığıyla, bedenin hissedilen yoğunluğunun genişlemesi ve yoğunlaştırılmış bir
performans alanının yaratılması, “The Last Unicorn Eseri Üzerinden Beden-Ses
İlişkisinin Araştırılması: Bedenin Uzantısı Olarak Ses” eser metninin genel araştırma
bağlamını oluşturmaktadır. Özelinde ise, bedenin hareketsel titreşimleri ile vokal
titreşimlerinin organik birlikteliği; vokal titreşimlerin, harekete dışsal bir tasarım
katmanı olarak değil, harekete içkin biçimde açığa çıkan, bedenin sessel uzantısı
olarak özümsenmesi araştırılmaktadır. “The Last Unicorn Eseri Üzerinden BedenSes İlişkisinin Araştırılması: Bedenin Uzantısı Olarak Ses” eser metninde, Butoh,
Dinamik Genişleme ve Skinner Releasing hareket tekniklerinin ortaya çıkma ve
yaygın olarak icra edilme bağlamı incelenmekte; bu tekniklerin performansçıkoreografın öznel/sübjektif filtrelerinden geçerek eser yaratım sürecine dahil olma
biçimi tartışılmaktadır.
Farklı algı ve gerçeklik katmanları arasında bir aracı olan, fiziksel ve duyusal
imgelerle çalışarak dönüşümü bedenleştiren şaman figürünün, Unicorn karakterinin
yaratılmasındaki merkezi rolü incelenmekte; ayrıca, eser yaratım ve sahneleme
sürecinin dökümü üzerinden, koreografi yaratma pratiğinin kişisel haritası
çıkartılmaktadır. “The Last Unicorn Eseri Üzerinden Beden-Ses İlişkisinin
Araştırılması: Bedenin Uzantısı Olarak Ses” eser metni; bedenin dinlenmesi,
halihazırda sahip olduğu içsel kaynakların tetiklenmesi ve “sesbeden”in aktive
edilmesi yoluyla, eserin kendi kendisini oluşturabileceğinin pratiğini ve teorisini
içermekte ve önermektedir.
ANAHTAR KELİMELER: Performans, Çağdaş Dans, The Last Unicorn, Ses
Hareket Terapisi, Şamanizm