The Last Unicorn eseri üzerinden beden-ses ilişkisinin araştırılması: bedenin uzantısı olarak ses

Abstract

(THE LAST UNICORN ESERİ ÜZERİNDEN BEDEN-SES İLİŞKİSİNİN ARAŞTIRILMASI: BEDENİN UZANTISI OLARAK SES) Somatik çalışmalar, doğaçlama pratikleri ve ses-hareket terapi teknikleri aracılığıyla, bedenin hissedilen yoğunluğunun genişlemesi ve yoğunlaştırılmış bir performans alanının yaratılması, “The Last Unicorn Eseri Üzerinden Beden-Ses İlişkisinin Araştırılması: Bedenin Uzantısı Olarak Ses” eser metninin genel araştırma bağlamını oluşturmaktadır. Özelinde ise, bedenin hareketsel titreşimleri ile vokal titreşimlerinin organik birlikteliği; vokal titreşimlerin, harekete dışsal bir tasarım katmanı olarak değil, harekete içkin biçimde açığa çıkan, bedenin sessel uzantısı olarak özümsenmesi araştırılmaktadır. “The Last Unicorn Eseri Üzerinden BedenSes İlişkisinin Araştırılması: Bedenin Uzantısı Olarak Ses” eser metninde, Butoh, Dinamik Genişleme ve Skinner Releasing hareket tekniklerinin ortaya çıkma ve yaygın olarak icra edilme bağlamı incelenmekte; bu tekniklerin performansçıkoreografın öznel/sübjektif filtrelerinden geçerek eser yaratım sürecine dahil olma biçimi tartışılmaktadır. Farklı algı ve gerçeklik katmanları arasında bir aracı olan, fiziksel ve duyusal imgelerle çalışarak dönüşümü bedenleştiren şaman figürünün, Unicorn karakterinin yaratılmasındaki merkezi rolü incelenmekte; ayrıca, eser yaratım ve sahneleme sürecinin dökümü üzerinden, koreografi yaratma pratiğinin kişisel haritası çıkartılmaktadır. “The Last Unicorn Eseri Üzerinden Beden-Ses İlişkisinin Araştırılması: Bedenin Uzantısı Olarak Ses” eser metni; bedenin dinlenmesi, halihazırda sahip olduğu içsel kaynakların tetiklenmesi ve “sesbeden”in aktive edilmesi yoluyla, eserin kendi kendisini oluşturabileceğinin pratiğini ve teorisini içermekte ve önermektedir. ANAHTAR KELİMELER: Performans, Çağdaş Dans, The Last Unicorn, Ses Hareket Terapisi, Şamanizm