Özet
Bu çalışma hareketli görüntülerle fotoğrafik imgelerin bir arada kullanıldığı fotofilmik imgeleri zaman bağlamında incelemektedir. Fotofilmik olarak adlandırılan imgeler hem hareketi hem durağanlığı içeren imgeler olduğu için bu imgelerin bütünsel anlamda nasıl bir zamansallığa sahip oldukları bir sorunsal olarak belirmektedir. Fotofilmik imgelerin hareket ve zamansallık açısından ne ifade ettiğini kavrayabilmek adına Henri Bergson'un zaman anlayışı bize verimli bir içerik sunmaktadır. Bergson, oldukça farklı bir zaman kavrayışına sahiptir ve bu zaman anlayışını süre kavramıyla ifade etmektedir. Bergson'un süre kavramıyla birlikte her durağanlık içinde bir hareket saptanabilmektedir. Bununla birlikte ilk elden kolayca hareket olarak görünen her durumun bize bir zamansallık vermeyeceği de yine süre kavramıyla açıklanır. Bundan dolayı bu çalışma, durağan görüntüleri hareketli görüntülerle iç içe geçiren fotofilmik imgelerin kendine özgü zamansallığını kavrayabilmek adına Bergson'un süre kavramını işe koşmaktadır. Fotofilmik imgeleri değerlendirebilmek için 'süre'yi kavrayabilmek, süreyi kavrayabilmek için de Bergson felsefesini anlamak gerekmektedir. Bu amaçla birinci bölümde Bergson felsefesinin zamanla ilişkili temel kavramları incelenmektedir. Bergson felsefesi bir zaman anlayışı etrafında kurulmaktadır ve bu bölüm bu felsefeyi bütünlüklü olarak açıklarken süre kavramını merkeze almaktadır. İkinci bölüm fotofilmik imgelerin yapı taşları olan fotoğrafik imge ile sinematografik imgenin kendi başlarına ne olduklarını incelemektedir. Bu iki imge türünün bir araya gelmesini ifade eden fotofilmik kavramı bu kavramı ortaya atan kuramcıların fikirleri ışığında açıklanmaktadır. Son bölümde de fotofilmik yapıtlar üreten David Clarbout, Thierry Kuntzel, Bill Viola ve Chris Marker'ın yapıtları süre kavramının sunduğu anlayış çerçevesinde incelenmektedir.